لپ‌تاپ رو که باز کردم، گفتم قبل شروع هر کاری برم ببینم سال‌های گذشته اینطور روزی چیزی نوشتم یا نه و بعد متوجه شدم که امروز ۳۰ اسفنده. بالطبع حداقل تو این وبلاگ نباید اثری از نوشته‌ای مربوط به ۳۰ اسفند پیدا کنم، این نوشته رو نوشتم که حداقل سال‌های بعد اگه عمری بود و سال کبیسه‌ای رسید، این نوشته رو داشته باشم :)).

قضیه‌ی روضه خوندن نیست، اما چند ساعت بیشتر به تحویل سال نو نمونده. توییت‌ها، پیام‌های تلگرام و واتس‌آپ، عکس‌های اینستاگرام و سرانجام تماس‌های تلفنی، همه حاکی از خاطره‌هایی زنده‌شده در یادها هستند. یه دسته سوال تقریبا ثابت -فارغ از زمان جایگزین‌شده در سوال- هستن که «سال کبیسه‌ی بعدی کجام؟ در چه حالم؟ چه خاطره‌هایی ساختم؟ چیا بدست آوردم و چیا از دست دادم؟» و ذهنم رو مشغول کردن. امیدوارم سال کبیسه‌ی بعدی رو با کلی خاطره‌ی خوب و اتفاق شیرین و موقعیت‌های عالی یادآوری کنم.

بهار عیدی داد،
عیدتون مبارک!